نه تو می مانی و نه اندوه, و نه هیچکس از مردم این آبادی,

به حباب نگران لب یک رود قسم, و به کوتاهی آن لحظه ی شادی که گذشت

غصه هم میگذرد,

آنچنان که فقط خاطره ای خواهد ماند, لحظه ها عریانند.

به تن لحظه خود جامه اندوه مپوشان هرگز.

سهراب