نه تو می مانی ونه اندوه, و نه هیچکس از مردم این آبادی, به حباب نگران لب یک رود قسم, وبه کوتاهی آن لحظه ی شادی که گذشت, غصه هم میگذرد, آنچنان که فقط خاطره ای خواهد ماند, لحظه ها عریانند. به تن لحظه خود جامه اندوه مپوشان هرگز.

سهراب